သားေလးကိုု ဘေထြးန႔ဲ မႀကံဳေစခ်င္လိုု႔ ေနာင္အိမ္ေထာင္ထပ္မျပဳပဲ အေမတစ္ခုု သားတစ္ခုုနဲ႔ ပဲ သားေလးကိုု ပ်ဳိးေထာင္လာခဲ့ပါတယ္။
သားေလးလည္း အလြန္လိမၼာပါတယ္။
အေမ့ကိုုလည္း အလြန္သိတတ္ပါတယ္။
ဒီလိုုနဲ႔ ဆရာမ၀င္ေငြေငြေလးနဲ႔ သားေလးကိုု ရိွစုုမဲ့စုုပ်ဳိးေထာင္လာခဲ့ပါတယ္။
သားကလည္း ထူးခြ်န္တာမိုု႔ အေမရိကန္ႏိုုင္ငံကိုု ပညာေတာ္သင္ ေစလြတ္ႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္။
အေမရိကမွာ သားကလည္း ထူးခြ်န္ပါတယ္။
ေက်ာင္းၿပီးလိုု႔ အလုုပ္ေကာင္းၿပီး အေမရိကမွာပဲအိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ကိုုယ္ပိုုင္အိမ္တစ္လံုုး ၀ယ္ႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္။
ေျမးကေလးတစ္ေယာက္ ထြန္းကားခဲ့ပါတယ္။
မိခင္ျဖစ္သူ ဆရာမကေတာ့ တာ၀န္နဲ႔မိုု႔ ဆရာမအျဖစ္ပဲ ထိုုင္၀မ္မွာ ဆက္လက္ေနထိုုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလုုိနဲ႔ ဆရာမႀကီးဟာ ပင္စင္ယူခ်ိန္နီးလာပါေတာ့တယ္။
ပင္စင္ယူခ်ိန္နီးလာေလေလ သားနဲ႔ ေျမးေလးကိုု သတိရေလေလျဖစ္ၿပီး သားေလးမိသားစုုနဲ႔ သြားေရာက္ေနထိုုင္ဖိုု႔ ဆႏၵျပင္းျပလာပါတယ္။
အေမ့ျဖစ္သူရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သားလိမၼာႀကီးကိုု သတိရၿပီး ပီတိျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ေအာ..လုုပ္ေဖၚကိုုင္ဘက္ေတြ ဒီသတင္းသိလိုုက္ရင္ေတာ့ျဖင့္ဘယ္ေလာက္အားက်လိုုက္မလဲဆိုုတာ ေတြးေတာၿပီး ၿပံဳးေနတတ္ပါတယ္။
ဆရာမရ႕ဲ စာေရးခ်င္တဲ့ အမူအက်င့္အတုုိင္း ဖုုန္းခကိုု ေခြ်တာတတ္သူမိုု႔ သားဆီကိုု ပင္စင္ယူၿပီးရင္ အတူလာေနခ်င္ေၾကာင္းေရးသားေပးပိုု႔လိုုက္ပါတယ္။
သားဆီက ျပန္စာကိုု ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မရဘူး၊ အေမကလည္း ပင္စင္ယူဖိုု႔ ျပင္ဆင္ေနၿပီး သားဆီက ျပန္စာကိုု ေမ်ာ္ေနတာေပါ႕ ၊
ပင္စင္ယူဖိုု႔တစ္ပတ္ေလာက္အလိုုမွာ သားဆီက စာတစ္ေစာင္ေရာက္ရိွလာပါတယ္။
ေဖာက္ဖတ္ၾကည့္လိုုက္ေတာ့ ေဒၚလာ သံုုးေသာင္းတန္ ခ်က္လက္မွတ္တစ္ေစာင္နဲ႔ စာတစ္ေစာင္ေတြ႔လိုုက္ပါတယ္။
စာက အဲလိုုေရးထားပါတယ္။
ခ်စ္လွစြာေသာ ေမေမ
သားနဲ႔ သားဇနီး ေသေသခ်ာခ်ာ ၿငိႏိူင္းၾကည့္ၿပီးပါၿပီ။
ေမေမကိုု မလာေစခ်င္ပါဘူး။ ေမေမသားကိုု ေကြ်းေမြးခဲ့တာ မွန္ပါတယ္။
အဲဒီကုုန္က်စားရိတ္ကိုု သားတိုု႔ ေသေသခ်ာခ်ာ တြက္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးပါၿပီ၊
ေဒၚလာ ( ၂ ) ေသာင္းေလာက္က်ပါတယ္။
အပိုု ( ၁ )ေသာင္းပါ ထပ္ေပါင္းလိုုက္ေတာ့ စုုစုုေပါင္း ( ၃ ) ေသာင္းေမေမ့ကိုု ပိုု႔ေပးလိုုက္ပါတယ္။
ေမေမ ေနာက္သားကိုု စာမေရးပါနဲ႔ေတာ့၊ သားမိန္းမက မႀကိဳက္လိုု႔ပါ။
မိခင္ျဖစ္သူမွာ စာဆံုုးေအာင္ပင္ ေကာင္းေကာင္း မဖတ္ႏိုုင္ခဲ့ပါ။
မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အံ႔ၾသျခင္း၊ ရင္နာျခင္း၊ယူက်ဳံးမရျဖစ္ျခင္း၊ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုုလံုုး ေပ်ာက္ဆံုုးသြားျခင္း၊
စတဲ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ခ်ဳံးပြဲခ် ငိုုခ်လိုုက္ပါေတာ့တယ္။
မိခင္ဆရာမျဖစ္သူကိုု တရားက ကယ္တင္သြားပါတယ္။
တရားစခန္း၀င္တယ္။ တရားနာတယ္။ တရားထိုုင္တယ္။ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္သက္သာရာ ရသြားပါတယ္။
ဒါနဲ႔ သူမဟာ အဲဒီေဒၚလာ ၃ ေသာင္းကိုု အသံုုးျပဳၿပီး ကမၻာပတ္ပါေတာ့တယ္။
ခရီးတစ္ေလ်ွာက္လံုုးမွာ ရိွတဲ့ သဘာ၀တရားရဲ႕ လွပဆန္းက်ယ္မူကိုု သူမေကာင္းစြာ ခံစားမိၿပီး တစ္ခုုခုု အသိ၀င္လိုုက္သလိုု ခံစားလိုုက္ရတယ္ ။
အဲဒါနဲ႔ သူ႔မသားကိုု စာတစ္ေစာင္ထပ္မံေရးသားလိုုက္ပါတယ္။
ခ်စ္ရတဲ့ သား
ေမေမ့ကိုု စာထပ္မေရးပါနဲ႔ေတာ့လိုု႔ သားကေျပာထားေပမဲ့ ေမေမေျပာခ်င္တဲ့စကား မျပည့္စံုုေသးလိုု႔ သားဆီကိုု စာထပ္ေရးလိုုက္ရပါတယ္။
သားခ်က္လက္မွတ္နဲ႔ ပိုုက္ဆံကိုုထုုတ္ၿပီး ေမေမကမၻာပတ္ခရီးသြားခဲ့ပါတယ္။
လည္ရင္းပတ္ရင္း စဥ္းစားရင္းဆိုုပါစိုု႔၊ အဲလိုုနဲ႔ အသိတစ္ခုု၀င္လာသလိုုပဲ၊ ဟုုတ္ပါတယ္။
သားကိုု ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ တကယ္လိုု႔ သားက ေမေမကုုိ ျပတ္ျပတ္သားသား စိမ္းကားတဲ့ စကားမဆိုုခဲ့ဘူးဆိုုရင္
ေမေမအဲေလာက္ သံေ၀ဂ တရား ျမန္ျမန္ရခဲ့မွာ မဟုုတ္ပါဘူး။
အခုုေတာ့ ေမေမနားလည္အသိနဲ႔ သိသြားပါၿပီ။
ေလာကႀကီးမွာ အေသခ်ာဆံုုုုး၊ အေရရာဆံုုး အရာဟာ မေသခ်ာမေရရာျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုုတာ ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိသြားပါၿပီ။
ေမတၱာလည္း အနိစၥတရားကိုု ေရွာင္ကြင္းလိုု႔ မရဘူးဆိုုတာ သိသြားပါၿပီ။
တကယ္လိုု႔ သားက ေမေမကိုု မလိုုခ်င္ပဲ လာခဲ့ပါလိုု႔ အားနာနာနဲ႔ ေခၚခဲ့မယ္ဆိုုုုရင္ အခုုေလာက္ဆိုု အားလံုုးစိတ္ဒုုကၡ ေရာက္ေနေလာက္ပါၿပီ။
ေမေမလည္း စိတ္ဆင္းရဲရပါမယ္။ အသက္တိုုမယ္။
အခုုေတာ့ ေမေမ့စိတ္ထဲမွာလည္း သားဆိုုတဲ့ အစြဲ မရိွေတာ့ပါဘူး။
သားေရာ ေျမးပါ ေမေမစိတ္ထဲမွာ လြတ္ခ်ႏိုုင္ခဲ့ပါၿပီ။
ကိုုယ့္မွာ အခ်စ္မရိွေတာ့ အခ်စ္ျပန္မလိုုေတာ့ဘူးေပါ႔၊
အလိုုမရိွေတာ့ ဒုုကၡကင္းတာေပါ႔၊ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ အေျပာင္းအလဲ အားလံုုးကိုု ေမေမေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးနဲ႔ လက္ခံလိုုက္ပါၿပီ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သား။
ဇတ္လမ္းေလးကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ။
ပညာရွင္တစ္ဦးရဲ႕ စကားကိုု သတိရေစပါတယ္။
“ မိဘမ်ားရဲ႕ အိမ္ဟာ သားသမီးမ်ား အခ်ိန္မေရြး ျပန္ႏိုုင္တဲ့ အိမ္ျဖစ္ပါတယ္။
သားသမီးမ်ားရဲ႕ အိမ္ဟာ မိဘမ်ား အခ်ိန္မေရြးသြားေရာက္ေနထိုုင္ႏိုုင္တဲ့ အိမ္မဟုုတ္ပါ။
ကေလးကိုု ေမြးဖြားျခင္းဟာ တာ၀န္၊ ပ်ဳိးေထာင္ျခင္းဟာ ၀တၱရား ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုုရင္ အားကိုုးလိုုစိတ္ေမြးျမဴခဲ့ရင္ မဟာအမွားျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
အိုုလာရင္ ကိုုယ့္က်န္းမာေရးကိုု အတတ္ႏိုုင္ဆံုုး ဂရုုစိုုက္ပါ။
အိုုစာနာစာအၿမဲခ်န္ထားပါ။ အိုုဖိုု႔ အတြက္ မအိုုခင္မွာကတည္းက ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားပါ။
Credit : Original
ဤစာဖတ္သူမ်ားအားလံုးေပ်ာ္႐ြင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစလို႔ေ႐ႊခ်စ္သူမွဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သေပးပါတယ္။
မွ်ေဝေပးျခင္းဟာလည္းေမတၱာတစ္မ်ိဳးပဲမို႔ မွ်ေဝေပးပါေနာ္...
အချစ် မရှိရင် ဒုက္ခမရှိဘူးထိုုင်ဝမ်မှာ အမျိုးသမီးကြီး တစ်ဦးရှိပါတယ်။သူဟာ ကျောင်းဆရာမတစ်ဦး ဖြစ်ပါတယ်။အရွယ်ကောင်းတုုန်းမှာပဲ ယော့က်ျားဆုံုးပါးသွားပါတယ်။ငယ်ရွယ်တဲ့ သားလေးတစ်ယောက် ကျန်ရစ်ခဲ့ပါတယ်။
သားလေးကိုု ဘထွေးနဲ့ မကြုံစေချင်လိုု့ နောင်အိမ်ထောင်ထပ်မပြုပဲ အမေတစ်ခုု သားတစ်ခုုနဲ့ ပဲ သားလေးကိုု ပျိုးထောင်လာခဲ့ပါတယ်။
သားလေးလည်း အလွန်လိမ္မာပါတယ်။
အမေ့ကိုုလည်း အလွန်သိတတ်ပါတယ်။
ဒီလိုုနဲ့ ဆရာမဝင်ငွေငွေလေးနဲ့ သားလေးကိုု ရှိစုုမဲ့စုုပျိုးထောင်လာခဲ့ပါတယ်။
သားကလည်း ထူးချွန်တာမိုု့ အမေရိကန်နိုုင်ငံကိုု ပညာတော်သင် စေလွတ်နိုုင်ခဲ့ပါတယ်။
အမေရိကမှာ သားကလည်း ထူးချွန်ပါတယ်။
ကျောင်းပြီးလိုု့ အလုုပ်ကောင်းပြီး အမေရိကမှာပဲအိမ်ထောင်ပြုပြီး ကိုုယ်ပိုုင်အိမ်တစ်လုံုး ဝယ်နိုုင်ခဲ့ပါတယ်။
မြေးကလေးတစ်ယောက် ထွန်းကားခဲ့ပါတယ်။
မိခင်ဖြစ်သူ ဆရာမကတော့ တာဝန်နဲ့မိုု့ ဆရာမအဖြစ်ပဲ ထိုုင်ဝမ်မှာ ဆက်လက်နေထိုုင်ခဲ့ပါတယ်။
ဒီလိုုနဲ့ ဆရာမကြီးဟာ ပင်စင်ယူချိန်နီးလာပါတော့တယ်။
ပင်စင်ယူချိန်နီးလာလေလေ သားနဲ့ မြေးလေးကိုု သတိရလေလေဖြစ်ပြီး သားလေးမိသားစုုနဲ့ သွားရောက်နေထိုုင်ဖိုု့ ဆန္ဒပြင်းပြလာပါတယ်။
အမေ့ဖြစ်သူရဲ့ စိတ်ထဲမှာ သားလိမ္မာကြီးကိုု သတိရပြီး ပီတိဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။
အော..လုုပ်ဖေါ်ကိုုင်ဘက်တွေ ဒီသတင်းသိလိုုက်ရင်တော့ဖြင့်ဘယ်လောက်အားကျလိုုက်မလဲဆိုုတာ တွေးတောပြီး ပြုံးနေတတ်ပါတယ်။
ဆရာမရဲ့ စာရေးချင်တဲ့ အမူအကျင့်အတိုုင်း ဖုုန်းခကိုု ချွေတာတတ်သူမိုု့ သားဆီကိုု ပင်စင်ယူပြီးရင် အတူလာနေချင်ကြောင်းရေးသားပေးပိုု့လိုုက်ပါတယ်။
သားဆီက ပြန်စာကိုု တော်တော်နဲ့ ပြန်မရဘူး၊ အမေကလည်း ပင်စင်ယူဖိုု့ ပြင်ဆင်နေပြီး သားဆီက ပြန်စာကိုု မျော်နေတာပေါ့ ၊
ပင်စင်ယူဖိုု့တစ်ပတ်လောက်အလိုုမှာ သားဆီက စာတစ်စောင်ရောက်ရှိလာပါတယ်။
ဖောက်ဖတ်ကြည့်လိုုက်တော့ ဒေါ်လာ သုံုးသောင်းတန် ချက်လက်မှတ်တစ်စောင်နဲ့ စာတစ်စောင်တွေ့လိုုက်ပါတယ်။
စာက အဲလိုုရေးထားပါတယ်။
ချစ်လှစွာသော မေမေ
သားနဲ့ သားဇနီး သေသေချာချာ ငြိနိူင်းကြည့်ပြီးပါပြီ။
မေမေကိုု မလာစေချင်ပါဘူး။ မေမေသားကိုု ကျွေးမွေးခဲ့တာ မှန်ပါတယ်။
အဲဒီကုုန်ကျစားရိတ်ကိုု သားတိုု့ သေသေချာချာ တွက်ချက်ကြည့်ပြီးပါပြီ၊
ဒေါ်လာ ( ၂ ) သောင်းလောက်ကျပါတယ်။
အပိုု ( ၁ )သောင်းပါ ထပ်ပေါင်းလိုုက်တော့ စုုစုုပေါင်း ( ၃ ) သောင်းမေမေ့ကိုု ပိုု့ပေးလိုုက်ပါတယ်။
မေမေ နောက်သားကိုု စာမရေးပါနဲ့တော့၊ သားမိန်းမက မကြိုက်လိုု့ပါ။
မိခင်ဖြစ်သူမှာ စာဆုံုးအောင်ပင် ကောင်းကောင်း မဖတ်နိုုင်ခဲ့ပါ။
မျက်ရည်နဲ့ မျက်ခွက်ဖြစ်နေပါပြီ။ အံ့သြခြင်း၊ ရင်နာခြင်း၊ယူကျုံးမရဖြစ်ခြင်း၊ မျော်လင့်ချက်တစ်ခုုလုံုး ပျောက်ဆုံုးသွားခြင်း၊
စတဲ့ခံစားချက်တွေနဲ့ ချုံးပွဲချ ငိုုချလိုုက်ပါတော့တယ်။
မိခင်ဆရာမဖြစ်သူကိုု တရားက ကယ်တင်သွားပါတယ်။
တရားစခန်းဝင်တယ်။ တရားနာတယ်။ တရားထိုုင်တယ်။တော်တော်လေး စိတ်သက်သာရာ ရသွားပါတယ်။
ဒါနဲ့ သူမဟာ အဲဒီဒေါ်လာ ၃ သောင်းကိုု အသုံုးပြုပြီး ကမ္ဘာပတ်ပါတော့တယ်။
ခရီးတစ်လျှောက်လုံုးမှာ ရှိတဲ့ သဘာဝတရားရဲ့ လှပဆန်းကျယ်မူကိုု သူမကောင်းစွာ ခံစားမိပြီး တစ်ခုုခုု အသိဝင်လိုုက်သလိုု ခံစားလိုုက်ရတယ် ။
အဲဒါနဲ့ သူ့မသားကိုု စာတစ်စောင်ထပ်မံရေးသားလိုုက်ပါတယ်။
ချစ်ရတဲ့ သား
မေမေ့ကိုု စာထပ်မရေးပါနဲ့တော့လိုု့ သားကပြောထားပေမဲ့ မေမေပြောချင်တဲ့စကား မပြည့်စုံုသေးလိုု့ သားဆီကိုု စာထပ်ရေးလိုုက်ရပါတယ်။
သားချက်လက်မှတ်နဲ့ ပိုုက်ဆံကိုုထုုတ်ပြီး မေမေကမ္ဘာပတ်ခရီးသွားခဲ့ပါတယ်။
လည်ရင်းပတ်ရင်း စဉ်းစားရင်းဆိုုပါစိုု့၊ အဲလိုုနဲ့ အသိတစ်ခုုဝင်လာသလိုုပဲ၊ ဟုုတ်ပါတယ်။
သားကိုု ကျေးဇူးတင်ရမယ်။ တကယ်လိုု့ သားက မေမေကိုု ပြတ်ပြတ်သားသား စိမ်းကားတဲ့ စကားမဆိုုခဲ့ဘူးဆိုုရင်
မေမေအဲလောက် သံဝေဂ တရား မြန်မြန်ရခဲ့မှာ မဟုုတ်ပါဘူး။
အခုုတော့ မေမေနားလည်အသိနဲ့ သိသွားပါပြီ။
လောကကြီးမှာ အသေချာဆုံုုုး၊ အရေရာဆုံုး အရာဟာ မသေချာမရေရာခြင်းဖြစ်တယ်ဆိုုတာ ကောင်းကောင်းကြီးသိသွားပါပြီ။
မေတ္တာလည်း အနိစ္စတရားကိုု ရှောင်ကွင်းလိုု့ မရဘူးဆိုုတာ သိသွားပါပြီ။
တကယ်လိုု့ သားက မေမေကိုု မလိုုချင်ပဲ လာခဲ့ပါလိုု့ အားနာနာနဲ့ ခေါ်ခဲ့မယ်ဆိုုုုရင် အခုုလောက်ဆိုု အားလုံုးစိတ်ဒုုက္ခ ရောက်နေလောက်ပါပြီ။
မေမေလည်း စိတ်ဆင်းရဲရပါမယ်။ အသက်တိုုမယ်။
အခုုတော့ မေမေ့စိတ်ထဲမှာလည်း သားဆိုုတဲ့ အစွဲ မရှိတော့ပါဘူး။
သားရော မြေးပါ မေမေစိတ်ထဲမှာ လွတ်ချနိုုင်ခဲ့ပါပြီ။
ကိုုယ့်မှာ အချစ်မရှိတော့ အချစ်ပြန်မလိုုတော့ဘူးပေါ့၊
အလိုုမရှိတော့ ဒုုက္ခကင်းတာပေါ့၊ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့တဲ့ အပြောင်းအလဲ အားလုံုးကိုု မေမေကျေကျေနပ်နပ်ကြီးနဲ့ လက်ခံလိုုက်ပါပြီ။
ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သား။
ဇတ်လမ်းလေးကတော့ ဒီလောက်ပါပဲ။
ပညာရှင်တစ်ဦးရဲ့ စကားကိုု သတိရစေပါတယ်။
“ မိဘများရဲ့ အိမ်ဟာ သားသမီးများ အချိန်မရွေး ပြန်နိုုင်တဲ့ အိမ်ဖြစ်ပါတယ်။
သားသမီးများရဲ့ အိမ်ဟာ မိဘများ အချိန်မရွေးသွားရောက်နေထိုုင်နိုုင်တဲ့ အိမ်မဟုုတ်ပါ။
ကလေးကိုု မွေးဖွားခြင်းဟာ တာဝန်၊ ပျိုးထောင်ခြင်းဟာ ဝတ္တရား ဖြစ်ခဲ့မယ်ဆိုုရင် အားကိုုးလိုုစိတ်မွေးမြူခဲ့ရင် မဟာအမှားဖြစ်သွားပါလိမ့်မယ်။
အိုုလာရင် ကိုုယ့်ကျန်းမာရေးကိုု အတတ်နိုုင်ဆုံုး ဂရုုစိုုက်ပါ။
အိုုစာနာစာအမြဲချန်ထားပါ။ အိုုဖိုု့ အတွက် မအိုုခင်မှာကတည်းက ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားပါ။
Credit : Original
ဤစာဖတ်သူများအားလုံးပျော်ရွင်ချမ်းမြေ့ကြပါစေလို့ရွှေချစ်သူမှဆုတောင်းမေတ္တာပို့သပေးပါတယ်။
မျှဝေပေးခြင်းဟာလည်းမေတ္တာတစ်မျိုးပဲမို့ မျှဝေပေးပါနော်...
