၁။ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ရမွာ မေၾကာက္ေတာ့ဘူး
တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြက ကိုယ့္ကို ပ်င္းရိသြားေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္ အနားမွာ႐ွိမေနလို႔လည္း ေၾကကြဲမေနေတာ့ဘူး။ အထီးက်န္တာကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္ၿပီးေနာက္ တစ္ေယာက္တည္းေနရတာလည္း ေပ်ာ္သြားတယ္။ အထီးက်န္တာနဲ႔ တစ္ကိုယ္ေတာ္ရွင္သန္ႏိုင္တာရဲ႕ မတူညီတဲ့ သေဘာတရားကို နားလည္လာပါတယ္။ ရည္းစားမရွိလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက စေနာက္လည္း ဘာမွေထြထူးၿပီး ခံစားမေနေတာ့ဘူး။
၂။ အကူညီေတာင္းဖုိ႔ ခဲယဥ္းလာတယ္
တစ္ေယာက္တည္းပဲေနတယ္၊ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္လာတယ္။ အဲ့တာေၾကာင့္မို႔လို႔လည္း တစ္ခုခုဆုိ သူမ်ားကို အားကိုးမေနေတာ့ဘူး။ မျဖစ္မေန အခ်ိန္မွာသာ အကူအညီေတာင္းတာ၊ အေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ရေအာင္လုပ္တတ္လာၿပီ။
၃။ စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ တစ္ေယာက္တည္းစားတယ္
ေဟာ့ေပါ့ဆုိတာ အဖြဲ႔လိုက္စားမွ စားေကာင္းတာမ်ိဳးဆုိလည္း ကိုယ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းသြားစားလိုက္တာပဲ။ ဘယ္ဆိုင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ကိုယ္စားခ်င္တာ႐ွိရင္ တစ္ေယာက္တည္းသြားတယ္။ အေဖာ္ညႇိမေနေတာ့ဘူး။
၄။ ျပႆနာေတြကို ကိုင္တြယ္တတ္လာတယ္
ကိုယ့္မွာ ျပႆနာတစ္ခုခု ျဖစ္လာၿပီဆုိ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဆြဲမသြင္းေတာ့ဘူး။ ကိုယ္တုိင္ ရင္ဆုိင္ေျဖ႐ွင္းတယ္။ ကိုယ္ဟာ အရင္ကထက္ ပိုၿပီးေတာ္လာတယ္ ေကာင္းလာတယ္ဆုိတာကို သိတဲ့လူက တစ္ေယာက္ပဲ႐ွိတယ္ဆုိရင္ အဲ့ဒီတစ္ေယာက္က ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပါပဲ။
၅။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ခ်စ္တတ္လာတယ္
အားနာၿပီး လိုက္ေလ်ာတာမ်ိဳးေတြ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တန္ဖိုးထားတဲ့အတြက္ ကိုယ့္အတြက္ပဲ ဦးစားေပးတယ္။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ဆုိတာက သူမ်ားကို ထိခိုက္ေစတာမ်ိဳးကိုေခၚတာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခ်စ္တတ္လာတာကေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္ေစဘူး၊ ကိုယ့္ကိုလည္း မထိခိုက္ေစဘူး။ ဘယ္အရာက ကိုယ့္ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္မလဲ ဆုိတာကို သိလာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေပ်ာ္ေအာင္ထားတတ္လာပါတယ္။
Credit : Duwun
ဤစာဖတ္သူမ်ားအားလံုးေပ်ာ္႐ြင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစလို႔ေ႐ႊခ်စ္သူမွဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သေပးပါတယ္။
မွ်ေဝေပးျခင္းဟာလည္းေမတၱာတစ္မ်ိဳးပဲမို႔ မွ်ေဝေပးပါေနာ္...
အရင်တုန်းကတော့ တစ်ယောက်ယောက် ဒါမှမဟုတ် တစ်ယောက်ထက်ပိုပြီး ချစ်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ သိပ်ချစ်ရတဲ့လူနဲ့ ဝေးသွားတဲ့နောက်မှာ နောက်ထပ် ချစ်သူဆိုတာလည်း မလိုချင်တော့ဘူး။ ချစ်သူရည်းစားမထားဘဲ တစ်ယောက်တည်း နေတတ်လာတယ်။ အဲ့ဒီလိုမျိုး နေတာကြာလာတော့ ဘဝကို ပိုပြီးအဓိပ္ပာယ်ရှိရှိ ဖြတ်သန်းနေရသလိုပါပဲ။ ကောင်းမွန်တဲ့အရာတွေကိုလည်း ကိုယ်တိုင် သင်ယူတတ်မြောက်လာခဲ့ရတယ်လေ။
၁။ တစ်ယောက်တည်းဖြစ်ရမှာ မကြောက်တော့ဘူး
တိတ်ဆိတ်ခြင်းတွေက ကိုယ့်ကို ပျင်းရိသွားအောင် မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။ တစ်ယောက်ယောက် အနားမှာရှိမနေလို့လည်း ကြေကွဲမနေတော့ဘူး။ အထီးကျန်တာကို ကောင်းကောင်းနားလည်ပြီးနောက် တစ်ယောက်တည်းနေရတာလည်း ပျော်သွားတယ်။ အထီးကျန်တာနဲ့ တစ်ကိုယ်တော်ရှင်သန်နိုင်တာရဲ့ မတူညီတဲ့ သဘောတရားကို နားလည်လာပါတယ်။ ရည်းစားမရှိလို့ သူငယ်ချင်းတွေက စနောက်လည်း ဘာမှထွေထူးပြီး ခံစားမနေတော့ဘူး။
၂။ အကူညီတောင်းဖို့ ခဲယဉ်းလာတယ်
တစ်ယောက်တည်းပဲနေတယ်၊ ကိုယ်တစ်ယောက်တည်း လုပ်နိုင်တယ်လို့ ယုံကြည်လာတယ်။ အဲ့တာကြောင့်မို့လို့လည်း တစ်ခုခုဆို သူများကို အားကိုးမနေတော့ဘူး။ မဖြစ်မနေ အချိန်မှာသာ အကူအညီတောင်းတာ၊ အတော်များများကိုတော့ တစ်ယောက်တည်း ရအောင်လုပ်တတ်လာပြီ။
၃။ စားသောက်ဆိုင်တွေမှာ တစ်ယောက်တည်းစားတယ်
ဟော့ပေါ့ဆိုတာ အဖွဲ့လိုက်စားမှ စားကောင်းတာမျိုးဆိုလည်း ကိုယ်ကတော့ တစ်ယောက်တည်းသွားစားလိုက်တာပဲ။ ဘယ်ဆိုင် ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း ကိုယ်စားချင်တာရှိရင် တစ်ယောက်တည်းသွားတယ်။ အဖော်ညှိမနေတော့ဘူး။
၄။ ပြဿနာတွေကို ကိုင်တွယ်တတ်လာတယ်
ကိုယ့်မှာ ပြဿနာတစ်ခုခု ဖြစ်လာပြီဆို တစ်ယောက်ယောက်ကို ဆွဲမသွင်းတော့ဘူး။ ကိုယ်တိုင် ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းတယ်။ ကိုယ်ဟာ အရင်ကထက် ပိုပြီးတော်လာတယ် ကောင်းလာတယ်ဆိုတာကို သိတဲ့လူက တစ်ယောက်ပဲရှိတယ်ဆိုရင် အဲ့ဒီတစ်ယောက်က ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပါပဲ။
၅။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ချစ်တတ်လာတယ်
အားနာပြီး လိုက်လျောတာမျိုးတွေ မလုပ်တော့ဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တန်ဖိုးထားတဲ့အတွက် ကိုယ့်အတွက်ပဲ ဦးစားပေးတယ်။ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တယ်ဆိုတာက သူများကို ထိခိုက်စေတာမျိုးကိုခေါ်တာ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချစ်တတ်လာတာကတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မထိခိုက်စေဘူး၊ ကိုယ့်ကိုလည်း မထိခိုက်စေဘူး။ ဘယ်အရာက ကိုယ့်ကို ပျော်ရွှင်အောင်လုပ်ပေးနိုင်မလဲ ဆိုတာကို သိလာတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပျော်အောင်ထားတတ်လာပါတယ်။
Credit : Duwun
ဤစာဖတ်သူများအားလုံးပျော်ရွင်ချမ်းမြေ့ကြပါစေလို့ရွှေချစ်သူမှဆုတောင်းမေတ္တာပို့သပေးပါတယ်။
မျှဝေပေးခြင်းဟာလည်းမေတ္တာတစ်မျိုးပဲမို့ မျှဝေပေးပါနော်...
