ေအးခ်မ္းတဲ့ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးအရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရွိတယ္။ သူတို႔ဟာ အၿမဲမခြာတစ္တဲြတဲြပဲ ေန႔တိုင္း ပင္လယ္ေဘးသြားျပီး ေနထြက္၊ ေနဝင္ခ်ိန္ကိုသြားၾကည့္ၾကတယ္။ သူတို႔က ျမင္သူတကာအားက်တဲ့ စံုတဲြေလးပါ။
ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔မွာ မေတာ္တဆကားတိုက္မႈေၾကာင့္ ေကာင္မေလး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရျပီး ေမ့ေမွ်ာသြားခဲ့တယ္။ အိပ္ရာထက္မွာပဲ ျငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းေနရတယ္။ ေန႔ဖက္ဆိုရင္ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးနားမွာေနၿပီး သူ႔နာမည္ကို တတြတ္တြတ္ရြတ္ေခၚတယ္။ ညဖက္ဆိုရင္ ဘုရားေက်ာင္းသြားျပီး ေကာင္မေလးက်န္းမာလာေစဖို႔ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းတယ္။ အခ်ိန္ေတြ တျဖည္းျဖည္းကုန္လြန္သြားခဲ့ျပီး ေကာင္ေလးခမ်ာငုိရလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ ခမ္းလုနီးခဲ့ၿပီ။ ေကာင္မေလးက ေမ့ေမွ်ာေနဆဲပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလး လက္မေလွ်ာ့ခဲ့ဘူး။ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းၿမဲဆုေတာင္းခဲ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ညမွာ ဘုရားသခင္က ေကာင္ေလးရဲ႕မေလွ်ာ့တဲ့ဇဲြနဲ႔ ေကာင္မေလးအေပၚထားတဲ့
ေမတၱာတရားေၾကာင့္ သူ႔အေပၚသနားသက္ဝင္ျပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုေပးလိုက္တယ္။
ဘုရားသခင္ကေကာင္ေလးကို “ ေကာင္မေလးရဲ႕အသက္ကို ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ လဲလွယ္ႏိုင္မလား” လို႔ ေမးတယ္။ ေကာင္ေလးက ေတြေဝမေနဘဲ လဲလွယ္ႏိုင္ေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖတယ္။
“ဒါဆိုေကာင္းျပီ။ ေကာင္မေလး အျမန္ႏႈိးလာဖို႔ ပုစဥ္းဘဝအျဖစ္ အသင္ သံုးႏွစ္အသြင္ေျပာင္းရမယ္။ သေဘာတူႏိုင္လား” လို႔ ဘုရားသခင္က ေမးျပန္တယ္။ ေကာင္ေလးက မဆိုင္းမတြ သေဘာတူေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
မိုးလင္းတာနဲ႔ ေကာင္ေလးဟာ ပုစဥ္းတစ္ေကာင္အသြင္ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္။ ပုစဥ္းေလးက ေဆးရံုဖက္ကို အလ်င္အျမန္ ပ်ံသန္းလာတယ္။ လူနာခန္းထဲ ဝင္ၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးကႏုိးေနျပီး ဆရာဝန္တစ္ဦးနဲ႔ စကားေျပာေနတာကိုေတြ႔လိုက္တယ္။ သူတို႔ေျပာေနတာေတြကို ပုစဥ္းမၾကားရဘူး။
တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္ေနေတာ့ ေကာင္မေလး က်န္းမာလာျပီး ေဆးရံုကဆင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမေပ်ာ္ဘူး။ ေနရာအႏွံ႔ ေကာင္ေလးကို လိုက္စံုစမ္းတယ္၊ လိုက္ရွာတယ္။ ေကာင္ေလး ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္း ဘယ္သူမွမသိၾကဘူး။ ေကာင္ေလးက ပုစဥ္းအသြင္နဲ႔ ေကာင္မေလးေဘးမွာ ရစ္ဝဲပံ်သန္းေနေပမဲ့ ေကာင္မေလးကို သူေခၚလို႔မရဘူး။ ေပြ႔ဖက္လို႔ မရဘူး။ ေကာင္မေလးကိုပဲ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေႏြရက္ေတြ တျဖည္းျဖည္းကုန္လြန္ျပီး ေဆာင္းဦးကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ေဆာင္းေလညင္းေတြေၾကာင့္ သစ္ရြက္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြကုန္တယ္။ ပုစဥ္း ဒီေနရာကခြာရေတာ့မယ္။ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အျဖင့္ ေကာင္မေလးရဲ႕ ပခံုးထက္နားကို သူအရဲစြန္႔ျပီး သြားနားလိုက္တယ္။ ႏူးညံ့တဲ့ေတာင္ပံနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ႕ပါးျပင္ကို ထိလိုက္တယ္။ ေသးငယ္တဲ့ပါးစပ္နဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ႕ပခံုးသားကို ႐ႈိက္နမ္းလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး သတိမထားမိခင္မွာ သူတိတ္တဆိတ္ ထပံ်လာခဲ့တယ္။
မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာပဲ ေႏြဦးရာသီကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေႏြေရာက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ပုစဥ္းဟာ ေကာင္မေလးနားဆီ အေရာက္ပ်ံသန္းလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူရင္းႏွီးတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ေဘးမွာ ခန္႔ညားတဲ့သူစိမ္းေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို သူ ေတြ႔လိုက္ေတာ့ ပ်ံသန္းေနတဲ့သူ႔ေတာင္ပံေတြ ေလဟာနယ္ တဝက္တပ်က္မွာ အရပ္တန္႔ခံလိုက္ရတယ္။
လူေတြက ေကာင္မေလးကားတိုက္ခံရတာ ဒဏ္ရာေတြ ဘယ္ေလာက္ျပင္းထန္ေၾကာင္း၊ ဒဏ္ရာေတြကို ကုသေပးတဲ့ ဆရာဝန္ဟာ ေကာင္မေလးအေပၚ ဘယ္ေလာက္ဂ႐ုစိုက္ေၾကာင္း၊ သူတို႔ရဲ႕အခ်စ္ေတြက စံတင္ထိုက္တဲ့အေၾကာင္း၊ ေကာင္မေလး ဘဝက အရင္လို ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေနျပီျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာသံေတြကို ပုစဥ္းၾကားလိုက္ရတယ္။
ပုစဥ္း ရင္ကဲြရျပန္တယ္။ ဆရာဝန္ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလး ပင္လယ္ေဘးသြားျပီး ေနဝင္၊ ေနထြက္ၾကည့္တာကို သူအၿမဲေတြ႔ေနရေပမဲ့ တစ္ခါတေလ ေကာင္မေလးရဲ႕ပခံုးထက္မွာ ခဏသြားနားတာကလဲြလို႔ သူဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ပုစဥ္းေလးဟာ ရင္ထဲကေဝဒနာေတြကို ၾကိတ္မွိတ္ခံစားရင္ ဒီႏွစ္ေႏြဟာ ခါတိုင္းေႏြထက္ ပိုရွည္လ်ားေနတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ေကာင္မေလးနားမွာ ရစ္ဝဲပ်ံသန္းဖို႔လည္း သူမွာ ခြန္အားေတြဆုတ္ေလ်ာ့ေနတယ္။ ဆရာဝန္ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ႕တီးတိုးစကားေျပာသံနဲ႔ ရယ္သံေတြက သူ႔ကိုအသက္႐ႈက်ပ္ေစခဲ့တယ္။
သံုးႏွစ္ေျမာက္ေႏြရာသီမွာေတာ့ ပုစဥ္းဟာ ေကာင္မေလးကို ခဏခဏသြားမၾကည့္ေတာ့ဘူး။ သူနားေနက် ေကာင္မေလးရဲ႕ပခံုးကို ဆရာဝန္ေကာင္ေလးက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေပြ႔ဖက္ထားတယ္။ သူ႔ေတာင္ပံနဲ႔ထိေနက် ေကာင္မေလးရဲ႕ပါးျပင္ဟာလည္း ဆရာဝန္ေကာင္ေလးက တယုတယနမ္းေနတယ္။
ပုစဥ္းရင္ကဲြတစ္ေကာင္က သူ႔တို႔ေဘးမွာ ရစ္ဝဲေနတယ္ဆိုတာကို အခ်စ္ျမစ္ထဲေမ်ာပါၾကည္ႏူးေနတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သတိထားမိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္မေလးကလည္း အတိတ္ဆိုတာကို လံုးဝသတိေမ့သြားခဲ့ျပီေလ။
သတ္မွတ္ထားတဲ့ (၃)ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကိုေရာက္ဖို႔ တစ္ရက္အလိုမွာ ေကာင္မေလးနဲ႔ ဆရာဝန္ေကာင္ေလးတို႔ လက္ထပ္လိုက္ၾကတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းထဲ သူပ်ံ၀င္ျပီး ေကာင္မေလးရဲ႕ပခံုးထက္မွာ နားလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးနဲ႔ ဆရာဝန္ေကာင္ေလးရဲ႕ဘုရားသခင္ထံ သစၥာခံယူေနတဲ့အသံကို သူၾကားလိုက္တယ္။ ဆရာဝန္ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးရဲ႕လက္ကို လက္ထပ္လက္စြပ္ဝတ္ေပးၿပီး နမ္းလိုက္တာကို သူေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ သူ႔ပါးျပင္ငယ္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာခဲ့တယ္။
“အသင္ ေနာင္တရျပီလား” ဘုရားသခင္က ပုစဥ္းကိုေမးတယ္။
“ေနာင္တလံုးဝမရပါဘူး” မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ရင္း သူျပန္ေျဖတယ္။
“မနက္ျဖန္ဆို လူ႔ဘဝအသြင္ေျပာင္းလို႔ရျပီ”လို႔ ဘုရားသခင္ကေျပာေတာ့ ပုစဥ္းကေခါင္းခါျပီး ...
“ပုစဥ္းအျဖစ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တစ္သက္လံုး ေနပါရေစေတာ့။
တခ်ဳိ႕ကံတရားက လက္လႊတ္ဆံုး႐ံႈးဖို႔စီရင္လာျပီးသားပါ။ တခ်ဳိ႕ဖူးစာက ေပါင္းစပ္ဖို႔ကံပါမလာခဲ့ဘူး။
လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တာဟာ ရယူပုိင္ဆိုင္မွမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုရယူပိုင္ဆိုင္ျပီးရင္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္း တန္ဖိုးထား ခ်စ္တတ္ရမယ္”လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
သင့္ပခံုးေပၚမွာေရာ ပုစဥ္းေလးတစ္ေကာင္ နားခဲ့ဖူးသလား....
Credit : ႏုိင္းႏုိင္းစေန
ဤစာဖတ္သူမ်ားအားလံုးခ်စ္ေသာသူနွင့္ရိုးေျမက်ေပါင္းဖက္နိုင္ပါေစလို႔ေရႊခ်စ္သူမွဆုေတာင္းေမတၱာ
ပို႔သေပးပါတယ္။
မွ်ေဝေပးျခင္းဟာလည္းေမတၱာတစ္မ်ိဳးပဲမို႔ မွ်ေဝေပးပါေနာ္...
