(၁၉၈၃)ခုႏွစ္ Hamလို႔ေခၚသူတစ္ဦးဟာ နယူးေယာက္က Empire State အေဆာက္အဦးကို လက္ခ်ည္းသက္သက္တက္ႏိုင္ခဲ့လို႔ ဂရင္းနစ္စာအုပ္မွာစံခ်ိန္တင္ၿပီး "ပင့္ကူလူသား" လို႔ တင္စားခံခဲ့ရတယ္။
ဒီသတင္းကိုၾကားေတာ့ အေမရိကန္မွာရွိတဲ့ အျမင့္ေၾကာက္ေရာဂါ(acrophobia) ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအသင္းက "ပင့္ကူလူသား" Hamကိုဖုန္းဆက္ၿပီး ထူေထာင္ေရးအသင္းရဲ႕ အတိုင္ပင္ခံလုပ္ဖို႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့တယ္။
ကမ္းလွမ္းစာကိုရေတာ့ Hamက အသင္းဥကၠဠ Normanကိုဖုန္းဆက္ၿပီး အဖဲြ႔ဝင္နံပါတ္(၁ဝ၄၂)ကို စစ္ေဆးေစခဲ့တယ္။ စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ အဖဲြ႔ဝင္(၁ဝ၄၂)ရဲ႕ နာမည္က Berson·Ham ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
တကယ္ေတာ့ "ပင့္ကူလူသား"လို႔ အမည္တြင္ခဲ့တဲ့ Berson·Ham ကိုယ္တိုင္က အျမင့္ေၾကာက္ေရာဂါ စဲြကပ္ေနသူျဖစ္တယ္။
ဒါကိုသိလိုက္ရတဲ့ Normanဟာ အရမ္းအံ့ၾသသြားခဲ့တယ္။ ပထမထပ္ဝရံတာမွာ ရပ္တာေတာင္ ႏွလံုးခုန္ျမန္သူတစ္ေယာက္က မီတာ(၃၈၁)ေက်ာ္ျမင့္တဲ့ အေဆာက္အဦးတစ္ခုကို လက္ဗလာနဲ႔ တက္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို သူမယံုၾကည္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီအတြက္ Hamကုိ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းဖို႔ သူဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
Philadelphia ၿမိဳ႕ျပင္မွာရွိတဲ့ Hamရဲ႕ေနအိမ္ကို Norman ေရာက္လာခဲ့တယ္။ Norman ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က Hamတို႔အိမ္မွာ ဧည့္ခံပဲြေလးတစ္ခု က်င္းပေနခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး အဘြားအိုတစ္ဦးကို သတင္းေထာက္ေတြက ဝိုင္းရံၿပီး ဓာတ္ပံုရိုက္၊ ေမးျမန္းေနခ်ိန္ျဖစ္တယ္။
အဘြားအိုက အသက္(၉၄)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ Hamရဲ႕အဘြားျဖစ္တယ္။ အဘြားအိုဟာ Ham ဂရင္းနစ္စံခ်ိန္ဝင္ခဲ့တဲ့ သတင္းကိုၾကားလို႔ ကီလိုမီတာ (၁ဝဝ)အေဝးကေနၿပီး ေျခက်င္လာခဲ့တာျဖစ္တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း Hamရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကို အေရာင္ထပ္ျဖည့္ေပးေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ဒီလိုဆႏၵက လူအိုတစ္ေယာက္ ကီလိုမီတာ(၁ဝဝ)ေက်ာ္ကို ေျခက်င္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ကမာၻ႔စံခ်ိန္ကို ခ်ဳိးခဲ့ျပန္တယ္။
"နယူးေယာက္တိုင္းမ္" သတင္းေထာက္တစ္ဦးက အဘြားအိုကို "ေျခက်င္လာဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ မတုန္လႈပ္ခဲ့ဘူးလား" လို႔ေမးတယ္။
"လူငယ္လူရြယ္ေတြအတြက္ (၁ဝဝ)ကီလိုမီတာကို မနားတမ္းေျပးႏိုင္ေပမယ့္ ကြၽန္မအတြက္ေတာ့ သတိၱဆိုတာလိုခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျခလမ္းတစ္လွမ္းအတြက္က သတိၱမလိုခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မပထမေျခတစ္လမ္း အရင္စလွမ္းတယ္၊ ၿပီးရင္ ေနာက္တစ္လွမ္းဆက္တယ္၊ တစ္လွမ္းၿပီးတစ္လွမ္း ေနာက္ဆံုးမွာ(၁ဝဝ)ကီလိုမီတာကို ကြၽန္မေလွ်ာက္ၿပီးသား ျဖစ္သြားပါတယ္။ ကြၽန္မက ဒီလိုေလွ်ာက္လာခဲ့တာပါ"
အဘြားအိုရဲ႕ စကားကိုနားေထာင္ၿပီး Norman သေဘာေပါက္သြားခဲ့တယ္။ အျမင့္ေၾကာက္ေရာဂါရွိသူ Hamဟာ အေဆာက္အဦးကိုတက္ဖို႔ ပထမေျခလွမ္းအတြက္ သတိၱေတြထည့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီသတိၱေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ အျမင့္ေၾကာက္ေရာဂါက အလိုလိုေနရင္း ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။
ထူးဆန္းအံ့ၾသမႈကို ဖန္တီးႏိုင္သူတိုင္းဟာ ပထမေျခလမ္း စလွမ္းရဲတဲ့သတိၱရွိရံုတင္မက အဲဒီနဂိုသတိၱေလးကို ေနာက္ဆံုးအထိ ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။
ပထမေျခလမ္း စလွမ္းရဲၿပီဆိုတာနဲ႔ ေနာက္တစ္လွမ္းဆက္ဖို႔က မခက္ခဲေတာ့ပါဘူး။
Credit : နိုင္းနို္င္းစေန
ဤစာဖတ္သူမ်ားအားလံုးစိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြရရွိႏိုင္ပါေစလို႔ေ႐ႊခ်စ္သူမွဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သေပးပါတယ္။
မွ်ေဝေပးျခင္းဟာလည္းေမတၱာတစ္မ်ိဳးပဲမို႔မွ်ေဝေပးပါေနာ္...
