သို႔ေသာ္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားမွစ၍ ကာကြယ္ေဆးမ်ား က်ယ္ က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အသံုးျပဳမႈေၾကာင့္ ေရေက်ာက္ေပါက္ျခင္းကို ယေန႔ ေခတ္ဆရာဝန္မ်ား မျမင္ဖူးသေလာက္နီးပါး ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ေရေက်ာက္ေရာဂါသည္ ကေလးငယ္မ်ားတြင္ မျပင္းထန္ေသာ္ လည္း အရြယ္ေရာက္ၿပီးသူမ်ား ေရေက်ာက္ေပါက္ပါက ဘက္တီးရီး ယားေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ နမိုးနီးယားေရာဂါအပါအဝင္ ျပင္းထန္ေသာ က်န္းမာေရးအေျခအေန ႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ား ျဖစ္ႏိုင္သည့္ အႏၲရာယ္ရွိ သည္။ ေရေက်ာက္ေပါက္ဖူးေသာ လူမ်ားအေနျဖင့္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ယင္းေရာဂါကင္းစင္သြားၿပီ (ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့)ဟု ထင္မွတ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ယင္းဗိုင္းရပ္စ္မွာ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ငုပ္လွ်ိဳးေနႏုိင္ကာ ဘဝေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ေရာဂါပိုးမ်ား ျပန္လည္ အသက္ဝင္လာႏိုင္သည္။
ေရေက်ာက္ေရာဂါပိုးသည္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မ်ားမွ သေႏၶသားထဲသို႔ ကူးစက္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ေမြးဖြားခ်ိန္ ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႕ယြင္းမႈမ်ားျဖစ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးမ်ား ေရေက်ာက္ ေရာဂါကင္းစင္ေၾကာင္း ေသခ်ာေစရန္ ဆရာဝန္မ်ားက ေသြးစစ္ခုိင္းေလ့ရွိသည္။
ေရေက်ာက္ေရာဂါမွာ ဗိုင္းရပ္စ္တစ္မ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚျခင္း ျဖစ္ၿပီး ႏွာေခ်ျခင္း(သို႔မဟုတ္)ေခ်ာင္းဆိုးျခင္းတို႔မွ စဥ္ထြက္လာေသာ အရည္စက္မ်ားမွ တစ္ဆင့္ (သို႔မဟုတ္) အဝတ္အထည္၊ အိပ္ရာခင္းတို႔မွ တစ္ဆင့္ (သို႔မဟုတ္) ေရေက်ာက္ေပါက္ေနသူ၏ အနာအရည္ ၾကည္ဖုမ်ားမွတစ္ဆင့္ ကူးစက္တတ္သည္။ ေရာဂါပိုးကူးစက္ၿပီး ၇ ရက္မွ ၂၁ ရက္အထိ ေရာဂါလကၡဏာမ်ားျပသသည္။ အဖုမ်ား မေပါက္မီတစ္ရက္၌ ယင္းေရာဂါမွာ ကူးစက္ႏိုင္မႈအမ်ားဆံုးျဖစ္ၿပီး ေရာဂါလကၡဏာမ်ား လံုးဝေပ်ာက္ကင္းသြားၿပီး ခုနစ္ရက္အထိ ေရာဂါကူးစက္ႏုိင္ေသးသည္။
Credit: 7 Day Daily
ဤစာဖတ္သူမ်ားအားလံုးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔ေ႐ႊခ်စ္သူမွဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သေပးပါတယ္။
မွ်ေဝေပးျခင္းဟာလည္းေမတၱာတစ္မ်ိဳးပဲမို႔ မွ်ေဝေပးပါေနာ္...
