မီခ်ီဂန္တကၠသိုလ္ စီးပြားေရးပညာရွင္ Justin Wolfers ရဲ႕ ေျပာဆိုခ်က္အရ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း စတင္အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတဲ့ ၇၀% ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ သူတို႔ရဲ႕ ၁၅ ႏွစ္ေျမာက္ႏွစ္ပတ္လည္ထိ ေရာက္သြားၾကတယ္။ ဒါဟာ ၁၉၇၀ နဲ႔ ၁၉၈၀ ႏွစ္မ်ားအတြင္း ၆၅% ရာခိုင္ႏႈန္းမွ ျမင့္တက္လာခဲ့ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း စတင္အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတဲ့အထဲမွာေတာ့ ကြာရွင္းႏႈန္းေတြကေတာ့ ပိုေတာင္ နည္းေနပါတယ္။
ဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ လူေတြအိမ္ေထာင္ပိုျမဲလာၾကသလဲ။ သုေတသီေတြအေနနဲ႔ ဒါကို အိမ္ေထာင္ျပဳျပီး ေနာက္ပိုင္းဘဝအေျခအေန၊ သေႏၶတားျခင္း နဲ႔ က်ားမ အခန္းက႑ေတြေျပာင္းလဲလာျခင္းေၾကာင့္လို႔ ယူဆေနပုံရပါတယ္။
မင္နက္စ္ဆိုးတားတကၠသိုလ္က မိသားစုအၾကံေပးပုဂၢဳိလ္ နဲ႔ မိသားစုဆုိင္ရာ လူမႈေရးသိပၸံ ပါေမာကၡ William Doherty က ကြာရွင္းျပတ္ဆဲမႈ ၃ ပုံ ၂ ပုံက အမ်ဳိးသမီးေတြေၾကာင့္ စျဖစ္ခဲ့တာမို႔လို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ အတြက္ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေျပာင္းလဲခဲ့ျပီး စိတ္ညစ္ေနဖို႔ ျဖစ္ႏုိင္ေခ် အလားအလာ နည္းပါးလာတာေၾကာင့္လို႔ ဆုိပါတယ္။
၁၉၅၀ ခုႏွစ္မ်ားနဲ႔ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း မိသားစုကို ေထာက္ပ့ံေပးမယ့္သူေတြ လုိအပ္တာေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးေတြက အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ၾကတယ္။ ခု ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ပိုမိုထက္ျမက္လာၿပီး သူတုိ႔ကိုယ္သူတုိ႔ တာဝန္ယူလာတတ္ၾကၿပီမုိ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းဟာ အေစာပိုင္းႏွစ္ေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ အခ်စ္န႔ဲ ေမတၱာတရား၌သာ ပို၍ မူတည္လာပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ဝင္ေငြႏွစ္ခုရိွသူေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ အလားအလာပိုမ်ားျပီး ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အိမ္အလုပ္ကိုအတူ ပူးေပါင္လုပ္ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ကို ပံ့ပိုးေပးႏုိင္မယ့္ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တဲ့ အေျခအေနမဟုုတ္ေတာ့ပဲ သူတို႔ တကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသူတစ္ဦးနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳတာမ်ိဳးသာ ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ပိုမိုၿမဲလာျခင္းလို႔ သိရပါတယ္။
Credit : Trend Myanmar
ဤစာဖတ္သူမ်ားအားလံုးခ်စ္ေသာသူနွင့္ရိုးေျမက်ေပါင္းဖက္နိုင္ပါေစလို႔ေရႊခ်စ္သူမွဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သေပးပါတယ္။
မွ်ေဝေပးျခင္းဟာလည္းေမတၱာတစ္မ်ိဳးပဲမို႔ မွ်ေဝေပးပါေနာ္...
